Aze Şiiri - Hüznü Sevgi

Ah Aze...
Dağların kızı Aze...
Sevdasını çekmiş sinesine...
Beden ebedî bir sürgün içinde...
Kursağında kalmış aşk denen dönence...
Yavruları tahta bir beşikte...
Lori lori...
Dayê dayê...

Onbeşinde gelin Aze,
onyedisinde çocuk ana...
Saçını süpürge etmiş,
kendini padişah sananlara...

Aze...
Dağların hırçın kızı Aze...
Ellerinde kınalar,
ayaklarında çarıklar...
Yürekte görünmeyen nasırlar...
Sırtında yalınayak evlatlar...
Vurur kendini dağlara,
Vurur yamaçlara...

Aze...
Elinde kavalı,
yanında yavruları...
yürekte sınırsız sabrı...
Dağları eder aşrı aşrı...

Ah Aze...
Dağlara sığınmış,
başından eri gidince...
Yavrularını sırtlamış,
Direniyor gündüz gece...

Ah Aze...
Dağların korkusuz kadını...
Olmaz hiç hayata isyanı...
Koymamış yüreğine sevda aşını...
Kimse bilmez sancısını,
kimse görmez döktüğü gözyaşını...
Yok mu elinden bir tutanı...
Yok mu saracak o közlü yarasını...

Ah Aze...
Lori çêlikam lori...
Dayê dayê...

Hüzn-ü Sevgi