Azazel Simurg Şiirleri - Şair Azazel Simurg

Yazmayı yazdığım kadar
sevmeyi sevmedim hiç
Yaşamakta olandan daha fazla
Hiç bir ölüyü özlemedim.

Koşmaya sevdalandığım kadar

Şimdi bir kereden
bir şey olmaz diyeceğim
bir damla bir şey götürmez.
koca bir hayat senden
haber bekler yavrucağım.

Beyaz gölgelerde sabahladım yıllarca
Yastık üstüne yastık koydum
Döşek üstüne döşek

Ve uzaklaştı yıllar biz sokuldukça
Çocuklar ağlaştı kırlarda

Hep aradım, buldum ve kaybettim.
Akılsa ne garip, hayat gibi
öyle kolay kolay kaybedilmiyor.
Yazıyorsun yazıyorsun geçmiyor.
Unutmak ne yapmalı için?

Birkaç kelimeyi dizip yan yana
Öğreniyorum yazmak ağlamak gibi
Zorlarsam olmuyor, hem de tutamıyorum.
Ağlamak para harcamak gibi.

Bir kıraathaneye girmişim önüm açık

Artık herşeyden kaçar bu çocuk
Gerçekler uzak çünkü
Faydası yok beklemenin
Kimseye duyuramadığı sesi
Ve gelecek cevabı.
Biz ümidi yitirdik..

İnsan kalbi nasıl bir şey
Bir vurur bir durur
Gördü mü öyle sui generis bir insan
Elinde değil vurulur

Haykırışı olurdu kalp atışı

Kendini sevmeli insan
Ama kendini sevmeden
Önce ne olduğunu bilmeli
Mesela adının ne olduğunu..
insan tanımadan
hiç sevebilir mi ki?

Kusmak...

Kusmak istiyorum
kini, öfkeyi, nefreti biriktirdiğimiz
insanları, hayvanları, bitkileri ve saksıları,
çuval çuval eşya ve boş bavulları
atmak istiyorum tüm yolculuklarla.

Yazıda anlam mı arıyorsun?
Bak hayat bile bir kelime.
Duygudur aslolan, herşey enerji
Seviyorum seni perapsikoloji.

Adım adım izliyor seni parmaklarım.