Musalla taşının soğukluğunu
hissetmeye başladığında ensende…
o hiç bitmeyecek sandığın ömrün, artık bitmiştir.
Daima mutlu etmeyi becerebildiysen
Solundaki Hakk’ın nurunu, şu et yığını bedende…
Nefsine zulmetmeden mutlu edebildiysen,
Sevinmeyi başarabildiysen,
bulutların arasından çıkan güneşi gördüğünde…
Kirli nefesinden başka soluduğun,
Bir an, bir iz, bir derya bıraktınsa evrende…
Ve ecdadının son nefesinde ki çığlığında,
Sema kadar temiz anne sütü kadar helal,
Keşkeksiz bir film bıraktınsa evvelde…
Paradan ve altından başka bir şeylerde biriktirebildiysen cebinde…
Yaşayabilmişsin Pirim, Azatsın artık
Nurun, Mevlana’mın, Karani’min ellerinde...
Kayıt Tarihi : 6.4.2008 19:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tüm Hayatım boyunca aradığım, arayacağım olan mutluluktur. Ve elimdeki tek hazinem olan bu ömrümü boşa geçirmeye hiç niyetim yok.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!