Ey günahın yolunda, güçsüz kalan bedenim,
Sanma ki? Günahlarımı dost ettim kendime.
Tevbenin kapısından bismillah ile girdim,
El açıp, ben kendimi, azat ettim o gece.
Issız gecede, çamura bulanan o yüzler,
Karanlık gece, aydınlık veren nur nerde.
Parlayan yıldızların altında, aya baktım,
El açıp, ben kendimi, azat ettim o gece.
İnsanı çamurdan, kan pırtıdından yaratan,
Sonra kula şekil veren Ey yüce Allahım.
Sana Hayran kalıp, koydum başımı secdeye,
El açıp, ben kendimi, azat ettim o gece.
Kaç insan günahkar olarak yürür bilemem,
Lakin ben o kullara, dua ettim her gece.
Ay, güneş, yarattığın herşeye yemin olsun,
El açıp, ben kendimi, azat ettim o gece.
Kul Zekiye Kuran, sırdaşı yoldaşı olsun,
Ben Kuran'a gözyaşlarımı döktüm o gece.
Anladım ki? insanlık şeytan cinler oyunda,
El açıp, ben kendimi, azat ettim o gece.
ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
Zeki GünayKayıt Tarihi : 13.10.2021 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!