Azat Ettim Azab Gölgemi! !

Gölgelerimle yaşıyorum,
Mutlu eden,
Sıcak tutan,
Saran ve okşayan…

Korkutan,
Hüzün veren,
Üzen ve ağlatan…

Ayak oyunları yapan
Umutlar taşıyorum,
Bilmeden girdiğim
Sessizlik odaları..

Savrulduğunu düşündüğüm
Yaprak yerindeymiş,
Meğer,
Bendeki yükmüş savrulan…

Kimsesizliğe boş yere oynamışım,
Göğün gezen kubbeleri var,
Satır satır okumuş her bir kitabı
Her bir harebe taşta,
Varmış meğerse ayağının izi…

Gölgelerim benle mutluyken,
Heyula deyip geçmiş,
İçmiş her bir derenin suyundan,
Elleriyle pişirdiğini yemiş,
Kim derki hayaller iki duvar arasında
Canı isteyen yesin…

Benim gölgelerim var,
Yerin altında ayakları,
Başı göğe yanaşık.
Öylesine parlıyorlar ki,
Başka bir alem sanılır yüzleri,
Geceleri aya gerek yoktur
Gündüzleri güneşe…

Sıcaklamak için,
Sığınmak yeterlidir,
Tebessüm için bakmak
Güç istiyorsam,
Gölgelerimi hatırlamak…

Korkulan kısmı
Acısıyla iniltili idi,
Acısı olmadığını öğrendim,
Bu satıhta düştü yerinden,
Gölgem gölgesiyle gezdiğinden
Azat ettim
Hüzün veren,
Ve ağlatan kardeşini de evimden.