Azat Şiiri - Selma Ardıç Tan

Azat et beni bana öyle git demişti sana
Bırakılır mı hiç acımadan kasırganın tam ortasına
Siyah gülleri donatıp saçlarına
Asma kilidi vurdun kalbinin kapısına

Seni bekler sandın en başında yanıldın
Uyanacak ışık dolacak göz bebeklerine
Dehlizlere savurduğun küllerinden
Ateşi harlanarak yeniden can bulacak o
Yeşerecek tekrardan aşk filizcikleriyle
Kök salacak hükümdarı olduğunu sandığın topraklara
Kulaklarını tıkayamayacaksın tatlı nağmelerine

Aşkla karşı karşıya getirip savaşa soktuğun kadın
Bilmem ki bu büyük hatanın farkında mısın?
Sen berduş olur sokaklarda süzülürsün
O her bahar yeniden şiirlerin dilinde
Kelebeğin kanadında şarkıların notasında
Yenilse bile can bulup doğacaktır kadın
Hiçbir zaman onun yaydığı ışıktan gözlerini alamayacaksın

Gücü bileğinden gelmez yüreğinde
Senin silâhın süslü sözlerinde
Onun ise gözlerinde
Baktığında yanar yanar kavrulursun
Çöller dağlar ezberlemiş seni
Mecnunsun Ferhatsın Keremsin
Anlayamadım neden hala kendini galip sanırsın
Havva anamızdan beridir
Kadın bu cenkte kazanır anlamaz mısın?

Zemheri ve ayaz gibi buz tutmuş sol yanın
Ona yanaşır onun yüreğindeki alevle ısınırsın
Ah sen her daim o sönmeyen ocağa kurban olacaksın
Alnına vebal olarak kazıyacaksın
Birini bırakıp giderken
Diğer gönül kapısındaki de kadın
İhanet çemberini sımsıkı boynuna doladın
Öyle güzel öğrettin ki
Ayıpta günahta olsa birçoğu tarafından aynı silâhla vuruldun
Yandı mı canın oldunuz mu şimdi ikinizde oyuncağı şeytanın

O bir gün yeni başlangıçların peşinde koşarken
Sen hangi taze aşklarda nefes alıyor olacaksın
Nefes nefese koşarken bu zevkli yolda
Bilmem kendine bir son durak koyacak mısın?
Konakla yalancı baharlarda
Susuzluğunu gider yoluna çıkan pınarlarda
Sevdanın kör gözlerinde can versin pişmanlıklar
Utanma utanma sakın sen geceler günahlarını örter

SELMA ARDIÇ TAN