Azat Şiiri - Funda Kocaevli

Ben gönderdim seni uzak şehirlere.
Ellerimle soydum sevdamı üzerimden.
Sabırsızlığım,
Küskünlüğüm,
Ve solmuş ellerim,
Tutunmaktan aciz yüreğim.
Yokluğunu tadıyorum şimdi.
Suskunluğumun sesi akıyor kalemimden.
Sesleniyorum karanlığa.
Gittiğin gibi sessizce,
Gelsen diyorum.
Söylemek zor,
Biliyorum.
Özledim…
Hayalini sevmek acıtıyor şimdi.
Git dediğim güne,
Düşman yaşıyorum.
Ayrlığın her hecesine,
Kinli gözlerle bakıyorum.
Seni benden alan kendime,
Her sabah yeniden küsüyorum.
Senin gidişinle suçlanıyorum.
Geceye süzülen her parçamla,
Ben kendimi cezalandırıyorum.
Bu sevdaya köle olmuş ruhumu,
Günahlardan azat ediyorum.
Şarkılar,
Dört duvar,
Ve…
Ben.
Aşkın yüklemi olmaktı günüm.
Öznemin gözleriyle okumaktı.
Cümlelerde ruhumu kanatlandırmaktı.
Tek bir kelimeyle,
Seni anlatmaktı hayat.
Gelişini sonsuz kılıp,
Gidişini yok saymaktı.
Aşk,
Azat olmaktı herşeyden.
Sende yaşamak,
Seni yaşatmaktı sesimin yükseldiği yere kadar.
Şimdi,
Ruhum başı boş.
Sevdadan azat olmuş,
Biçare, öksüz.
Hayata özgür,
Özlemine köle.