toprak kokmayalı çok oldu bedenim
sol yanıma koyup arsız elim
aynadaki aksima bakıyorum
bir ahh ile aynada buğulaşıyorum
ve betonlaşan sadece binalarmı sanki diyorum
yağmur tutmayan yanaklarıma bakıyorum
gözlerimi kapatıp anılara dalıyorum
yağmura duracakken yürek yaşlarım
şiir olup akıyorum kaleme kelama
kelam olup yağdığım gönül sayfam
sırılsıklam
az kaldığımı hissediyorum ve
daha da yavaşlıyorum
her kelamda azar azar bitiyorum
*ve şiir düşüyorum
Elif Türk
04.10.2008
Elif TürkKayıt Tarihi : 16.11.2008 05:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!