Azap Diyarları Şiiri - Özer Şenödeyici

Taş zemini yosun tutmuş zindanlarda,
Küflenir ışıklar köhne şamdanlarda,
Etten duvarlar; kemikten parmaklıklar...
Hapseder ruhumu bazı zamanlarda.

Nabzım şakaklarıma gülleler vurur,
Donmuş bakışlarımda güller savrulur,
Üç köşeli bir taş çöker boğazıma,
Bir köşesi aşk;
Diğeri hasret;
Öteki gurur...
Ufkuma gerilirken siyah perdeler,
Koşuşur sokaklarda uzun gölgeler,
Gölgeler...bir zamanın hoş hatırası...
Artık şuurumdan öte bir yerdeler!

Çiğ taneleri düşer alnıma birden,
Kavrulur tenim ateş renkli nehirden,
Azap diyarlarını seyre dalarım:
Bu diyarların
Yeri tunçtandır
Göğü demirden...
İdrakimin hayata küstüğü yerde,
Ruhumun bedenimi astığı yerde,
Izdırab ülkesine koşar giderim;
Ayağımın toprağa bastığı yerde!