Bu şehir bir yandan kahrediyor beni
Diğer yandan düşünmeye zorluyor adeta
Corona denilen minicik cani
Seni bu kadar ıssız yapamamalı, değil mi?
Milyonluk şehirsin sen,
Büyük, azametli, kudretli
Ama, ne kadar zayıfmışsın be!
Bir virüs’lük ıssızlık, çöl misali
Bir mikronluk acziyet, mikroskobik boyutta
Ah, neden önceden bilemedik
Senin insanlıktan ve insanlardan daha düşkün olduğunu
Bırak hindi gibi kabarmayı artık,
Öğrendik bütünüyle seni bugün
Tavus kuşu olma, olmadık yer ve zamanda kabaran
Eksik tarafını parlak renklerle kapatıveren
Kal olduğun gibi, korkma gölgen'den asla
Biz seni eski halinle seviyoruz, seveceğiz de
Nedir bu virüs gibi mutasyonlar, yakışır mı o azametine
Kahretme bizleri, kahır çektirme koskoca bir nesile
Eski zamanlardaki gibi hemhal ol bizimle,
Yitik şehirler gibi efsane haline gelme ne olur?
Kayıt Tarihi : 12.4.2020 00:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!