Azalmayır cencelim Şiiri - Sevinc Arzulu

Qaralıbdır göy səmanın göylüyü,
Qəfil mehdən kələfim düşdü düyün.
Ürəyimdə lal kədərin hay-küyü,
Qoymayır ki, bir oturub dincəlim.

Daha uçmur ayağı qan kəkliyim,
Üzür məni, gülüm,yaman təkliyim.
Heç qalmayıb o əzəlki köklüyüm,
Bundan artıq dərddən necə incəlim.

Həsrətinin ağrısından yoğruldum,
Sənsizliyin istisində qovruldum.
Mən hicranın özündəncə doğuldum,
Onun üçün azalmayır cəncəlim.