Ne isterdim biliyor musun?
Rağmen sevmeyi hiç öğrenmemiş olmayı.
Bir kez öğrendin mi devreye giriyor kendiliğinden
Engel olamıyorsun
Başka türlü sevemiyorsun.....
Ve bir kez birini ona rağmen sevdiğinde, canın acıyor.
Vazgeçemiyorsun kolay kolay.
Bırakıp gidemiyorsun.
Her gidiş kendinden bir eksiliş belki de
Sevdiklerinden bu nedenle kopamıyorsun....
Geride bırakamayışların bundan.....
Azalmak istemiyorsun.
Gitmeye mecbur bırakılıyorsun bazen
Gidiyor gibi yapıyorsun, ama o sevgiden vazgeçemiyor, onu da beraberinde taşıyorsun
Öznesinin bunu bilmesi de gerekmiyor çoğu zaman
Anılar acıtıyor....
Beynine nakşolmuş resimleri silemiyorsun....
Kızgınlıklarınla, kırgınlıklarınla başetmeyi öğreniyorsun.
Hazmetmeyi, anlamaya çalışmayı, anlayamadığın noktada kabullenmeyi...
Bu şekilde yaşamaya alışmayı öğreniyorsun
Duygusal bağımlılığından nefret ediyorsun....
Birini ona rağmen sevmek.... acıtıyor..... hep acıtıyor...
Gül AtaçKayıt Tarihi : 18.1.2009 15:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eğer'siz, Çünkü'süz, Şart'sız... İnsanı insana RAĞMEN sevmek! Zor ama imkansız değil.. Ve bence sevginin en gerçeği ve en değerlisi...

yüreğinize sağlık......
Devranın düzeni...
Birinde bakışların kalıyor
Birinde ellerin
Birine takılıyor aklın
Her rüzgar esende
İpte çamaşır sanki
akıl değil...
Sakat sakat yaşıyoruz hayatı
Elsiz yüreksiz
Birer birer eksilip
Azar azar azalarak...
TÜM YORUMLAR (3)