AZALIYORUZ
Ey can
Ne acımasız bir süreç yaşadığımız
Bir zaman yanımızda sayısız dost varken
Bir bir gidenlerin ardından ağlamak
Özlemle yoğrulmak
Kimsesiz yalnız kalmak ne acı.
Şimdi anlıyorum ki
Ömrün de gündönümü varmış meğer
Bu gerçeğin geç farkına varıyor insan
Silüteleri gözlerinde kalırken dostlarının
Veda edişlerini izlemek ne acı
Ve günün sonunda
Gerçekler yüzümüze tokat gibi çarpıyor
Şimdi
Biz de azaldık günden güne
Önce dostlar azaldı
Azaldı akraba eş dost akran
Sofrada tabak azaldı
Azaldı çatal kaşık bıçak
Çocuklar çekip gitti
Evde ahali azaldı
Boş kaldı köşe bucak.
Bir sen kaldın bir ben ey can
Varsın tuzak kursun bize hayat
Ne keder ne gam
Birlikte çoğalıp
Birlikte azalmakmış ömrü değerli kılan.
𝕯𝖊𝖛𝖗𝖎𝖒î 𝖎𝖑𝖐𝖊𝖗 𝕸𝖚𝖗𝖆𝖙 𝖈𝖎𝖓𝖎𝖙𝖆𝖘
06.04.2024
Kayıt Tarihi : 6.4.2024 01:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlker Murat Çinitaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/04/06/azaliyoruz-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!