. Azalış Şiiri - Turgut Uzdu

Zaman zaman ağlamaya alıştım
Bazen bir sokak ortasında ağlarım bazen balkonda
Dalar giderim yıldızların karanlığına
Gözlerim azalır
Gözlerin azalır

Azalmasın isterim gözlerin
Siyah tebessümler gönderirim bulutların ardına ıslak
Kahkahalarında gezmek istediğim dünyayı küçümserim
Dudaklarım büzülür
Gülümsemelerim azalır
Gülümsemelerin azalır

İçim sarsılır kırıkların tam ortasından
Hayalini umutsuz görmek güzel değil
Ihlamur gölgelerinde saç kokuları yayılır rüzgârla
En derin nefesimi çekerim içinde ahlarla
Kokum azalır
Kokun azalır

Yelkovanla akrebin birleştiği an hasret vakti
Ya bir gardayım ya istasyondasın
Ya bakan benim “Gitmese”’nin ucundan ya sensin
Zamanım azalır
Zamanın azalır

Pembeler bulur yerleştiririm kardelenlere
Sözlükler yırtılır beynimde
Susarım konuşmak gerekenin tam orta yerinde
Mevsim ya kıştır ya da kış
Soğuklarım üşür
Soğuğun üşür

Varlıkların odak noktasına hasret düşer
Ayrılık düşer
Vuslat baharı bekler umutları saklambaçın ebesi
Yollar kıvrım kıvrım
Ayaklarım düşer
Ya da ayakların