Azaldığı Görülmemiş Bir Eza İle Bakma Bana

azaldığı görülmemiş bir eza ile bakma bana
ben anlımdaki vadilerde dolaşan kurtlardan ürküyorum
çekilmesini beklerken düşmanlarımın geriye
dün gibi aklıma gelmenden korkuyorum
eskidiğini zannettiğim bir şarkıda ağlamak var şimdibana
faili meçhul bir cinayete kurban gitmek
güneşin doğmaması var birdaha
haykıramıyorum suskunluğumu anla beni
ıslak bir gülü özlüyor gözlerim inci parıltısını, ay ışığını
japon gururuyla şerefli bir intiharı
kahrolduğun kadar masum olsaydı keşke dünya
leylalığa özenmeseydin keşke
marifetlerini unutmuş bir bandomin gibi kalmazdık en azından
ne rüzgar dağıtırdı saçlarımızı ne geceye aldanırdık
o şarkıda kalmayı unutma sakın
ölmemek için bir sebebi kalmadı artık sevdanın
pusulasını yitirmese bari
rivayetlere bakılırsa rezilliği diz boyuymuş
sarsılarak boşalırken kumdaklanmış evi
şeytana sattığında ruhunu domuz gibi yanmış otuz dakikada
tarihe geçirmek lazım bu anı
uzun uzunanlatmak lazım çocuklarımıza
üşüdük demesinler kalkıpta ağustos ortasında
vanpirlerin bile korktuğu şatolardan kaçmasınlar
yabana tutmasınlar yüreklerini aldanmasınlar gurbete
zavallılığımızı çıkartıp atalımda üzerimizden
azaldığı görülmemiş bir eza ile bakmayalım kimseye
kimsede alınlarındaki vadiye inmesin kurtlar var diye