Azalarak Artan Çoğalmalar

Gizemli bir kapıdan geçilerek varılıyor olmalı
ışıklı bahçelerin sürüldüğü gecenin bitimine
aydınlığı gözlerime yabancı olan sahte ışık
ne saklanırsın hayal kalelerine akşamın
güneş bekler açelyaların önünde
ışıktan adımı düşer gözlerimin avlusuna
uysal bir rüzgar gibi usulca dokunurum ellerine

üzeri karayla boyalı, çoğalan kederlerim değil mi
denizden daha mavi bir rengin ardında sakladığım
bu hayalet şehrin yollarından sessizce geçip
silik gölgelerle zamanın üzerine küller serptiğim
bütün bir ormanın uğultusu hislerime otağ kuran
her gece gizi gizli sarındığım yalnızlığım

anlaşılmaz bir uçurum, sağır bir boşluk
sinsi bir tenhalığın ardında sürüklendiğim akşamdır artık
mısra mısra çözüldüğüm mavimsi bir buzuldan
kirpiklerimin göğünde biriken bulutsu tozlar
eski bir şarkıdan arta kalanlar

ya unuttuklarım! hani o görkemli yalan yazlar
pek ince tebessümdü yüzün kasrında
zarif bir kuğu gibi kıvrılan
bir bağ bozumu vakti hiç kâle almadıklarım

nasıl da değişiyor bak, mevsimler bile
hazan ve bahar artık birer ay azalıyor
vakitsiz rüzgârların gölge oyununda

bahçeler dağılmış, güle sokulmuşuz, solmuş güle
sebepsiz hüzünlerle birden aydınlanmışız

aydınlığı gözlerime yabancı olan sahte ışık