Azadım Can Azadım Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Boyuna posuna kurban olduğum
Aylarca seni karnımda taşıdığım!
Hep ninilerle,şiirlerle üyütüğüm
Yoksullukla büyütüğüm bebeğim.

Yemedim,içmedim seni besledim
Sen büyü aydın ol Azadım dedim
Oku oku yavrum bilim,irfanı tanı,
Paylaşımı,kardeşliği öğren dedim.

Ben ölem,Azadım ben sana ölem!
Kurban olduğum yavrum,yiğidim
Sen o yüce karlı dağların başında
Yorgansız,doşeksız soğuk gecelerle.

Azadım bebeğim,yiğidim,evladim,
Sen ulu dağlarda yaz,kış demeden
Haksızlığa karşı direnen yoldaşlarla
Barış,özgürlük getireceğiniz yolda.

Kurban olduğum,fedakâr yavrum!
Tüm zalimlere karşı halklara sarıl,
Özünde,sözünde dur ve durust ol
Canımın yavrum asla utandırma beni.

Dert çok,baskı çok,açlık var bizde,
Hep seni arayip dostlara sorduğum
Sen gönlünü ferah,zekanı güçlü tut
Düşmanlara asla fırsat verme Azadım.

Azadım Azadım oy canım Azadım
Açtık,yoksul,biz ırgatçı,işç ve köylü,
Sen bebektin,ben baktım,büyütüm seni
Zulüme karşı direnmeyi öğretim sana.

Kalbin hep yümüşak,bileğin ise güçlüdür
Özgürluk kavgan hayırlı ve daimi olsun!
İnsanları kardeş bildin dostlarıda hep dost
Sen ırk,dil,din ayırmadan gönüller sevdin

Yavrum,Azadım ben kurban olam yoluna,
Mertlık bozuldu uçaklarad bombalar yağdı
Dağlar,taşlar yürekler yansada sen ayaktasın
Azadım! mezar taşına özgürlüğü yazdık biz..

10.15.2006
Yıldırım