AZÂDE DAĞLAR
Sırtıma dertleri sardığım yerden
Doğrulup da son kez baksam dağlara.
Vadiden, çöllerden denize değil,
Nehirlere inat aksam dağlara…
Varsın essin durgun gölünde rüzgâr,
Şakağa düşerce zirvesinde kar,
Dünyada ne hicap ne de namus var,
Bende yavaş yavaş çıksam dağlara…
Üstü gül döşeli ne gerek söze.
Dil suskun, gözlerde nem geze geze,
Kalmayan mecalde her kula meze,
Körkütük gönlümü yıksam dağlara…
Bakır kızılı gün doğup batarken,
Zamana yenik ben, bir de sen varken,
Tepkisiz bedende nabzım atarken,
Azâde ruhumu döksem dağlara…
Baharında ömrüm derken en başta,
Yanıyor kurunun yanında yaş ta.
Bir ihtimal belki otuz beş yaşta,
Kan terli libası sıksam dağlara…
Buralardan gitmek belki sebebi,
Sen ki âlemlere muştu ey Nebi!
Elinde kavalı Serçoban gibi,
Bir türkü tutturup yaksam dağlara…
Mustafa AYVALI
Kayıt Tarihi : 27.2.2021 12:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkları yapınca vatan Âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, Sevilen dolmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan Dil'ler olmuş vatandaşı.
Çıktık bir yola, yolumuz edebiyat...
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız yol "bal" naat...
Arıların kovanlarında dolmak için petek...!
Sizi de aramızda beraber görmekten gurur duyduk
Tebrik ederim sn Mustafa AYVALI üstat
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)