Azad Eyle Şiiri - Mehmet Şahan

AZAD EYLE

Acze düştüm, köle oldum nefsime;
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!
Hep yenildim ihtirasla, hırsıma;
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Nefsim ile onanmayı kâr saydım,
Varlık ile donanmayı yâr saydım,
El-âleme kınanmayı ar saydım,
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Sen verdikçe rehavete kapıldım,
Hoş gördükçe şehavete kapıldım!
Eğlendikçe hep gaflete kapıldım,
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Dünya malı kör eyledi gözümü,
Mal hayali zor eyledi sözümü!
Bu mealde kor eyledi özümü,
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Nice yıllar malım ile avundum,
O zamanlar dalım ile övündüm!
Attı tanlar halım ile dövündüm,
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Esir etmiş, kışkırtıyor ha bire;
Erecekmiş, güç yetmiyor kibire!
Girecekmiş, bırakmıyor kabire;
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

Pir-î Fanî der ki; “ey nefsim uyan”
Arzuhalim Hakk’a eylerim beyan!
Yüce Yaradan’a her halim ayan,
Kurtar beni, azad eyle Allah’ım!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
24.11.2019 – İSTANBUL