Azad Etmem Yüreğimi...

Kararsız saatlerin pençesinde dakika dakika solurken seni,
nedensiz gidişine sebepler bulmaya çalışmak nasıl da zor...

Yalnızlığı anlatan bütün şiirlerimi çıkarmak zuladan
ve ağlayan tüm şarkıları kadehlere doldurup yudum yudum içmek..

Geri getirmiyor seni yar..!

Seninleyken dursun dediğim zaman,
Şimdi geçmek bilmiyor,
Gün güne kavuşmuyor gittiğinden beri..
Şimdi anlıyorum ki yokluğunun dinmez ağrısıymış,
Durmaz dediğim zamanı durduran..
Gözlerimden akan kanmış,
Çağlayanları,nehirleri donduran..

Baktığım hiçbir yerde görememek seni..
Belki bulurum ümidiyle dokunduğum hiçbir yürekte hissedememek,
anlatamamak içimde sana dair,sevdana dair biriktirdiğim cümleleri..

Duygularımı kilitlemek mümkün olsaydı eğer
' bitti artık ' dediğin an zincire vururdum,
ellerimi bıraktığın yerde terk ederdim sevdamı..
O zaman canım yanmazdı,
o zaman gönlüm böyle çaresiz kanamazdı..

Sen giderken bir yanımı almıştın ya benden,
diğer yanım bende kalacak sandın.
Ama ardın sıra o da koştu peşinden..
Sen görmedin..!

Şimdi ben diyebileceğim hiçbir şey kalmadı.
Dağlanmış bir yürek var nefessiz bedenime can veren..
Damla damla ' sen ' diye kanayan bir aşk var,
sensiz gecelerimde kağıtlara düşen...

Gittiğinde unuturum sanmıştın,vicdanın rahattı belkide..
Ama olmadı yar,başaramadım..
Vicdanın sızlasın diye değil,
sevdama olan sevdalığımdan bilesin..
Unutmadım seni...

Olur da bir gün bulunduğun yere gelirse ölümümün ağıt sesleri
isteme sakın yar,
bekleme yine unuturum diye seni..

Çünkü ölsem de azad etmem ben sevdanla hayat bulan yüreğimi...