Azad... Şiiri - Sevilay Şakar

Azad...

Çok incittin beni biliyor musun?
Yersiz bir birliktelik, zamansız bir ayrılıktı..
Tam da yılların acısını çıkaracakken…
Kanayan yaralarıma merhem olacak iken …
Altüst ettin hayatımı…
Oysa çok şey beklememiştim ki senden..
Ilık bir dokunuş,tatlı bir öpücük,küçük bir gülümseme..
Bunu hak etmemiştim ben…
….
Yaralarım kabuk bağladı artık..acımıyor..
Hem biliyor musun eski sevgilimle birlikteyim.
Hani şu ondan kaçıpta sana sığındığım…
Keşke kaçmasaymışım…
Yüreğime başka bir acı sokmasaymışım…
Nerden bilecektim ki?
Neyse…
Ona şiirler yazıyorum şimdi….
Yüreğimden gelen ılık ılık duygularla..saf ve temiz..
Ona akıyorum şuursuzca…
Şimdi bu satırları okurken belki için cız edicek…
Yada oh be diyeceksin …
Bilmiyorum…ne dersen de..umrumda değilsin…
Şimdi gidiyorum senden…
Hapsettiğim yüreğimden çıkabilirsin artık..
Azad ediyorum seni….