Az Önce (2) Şiiri - Aslı Demirel

Az önce
Kırların sesini duydum
Bu sefer kuruyordu inceden inceye

İnceden inceye bir inlemeydi sanki
Sanki kururken bağıran ağızları vardı pembemsi
Pembemsi düşlerini çoktan güneşe satmış olduklarını
Bilmeden bağırışıyorlardı hep bir ağızdan

Ağızdan ağıza dolaşan sancılı aşklardan artık kırlar
Kırlar yenilirler sıcağa ve erirler toprak üstünde
Üstünde yeşil
Üstünde eflatun
Üstünde gökkuşağı dolaşan canlılık
Canlılıktan eser kalmadan kurur
Kurur nice kalpleri unutup
Unutup unutup yeniden doğar her baharla
Baharla gidenler kırlar gibi gelir mi sence
Sence yeşili sever mi sevdalar
Sevdalar yeşil midir gökkuşağı mı
Gökkuşağını gördün mü ellerimde daha önce
Daha önce hep benimleydi ben bilirim
Bilirim yüzümden sarktığı günleri
Günleri saymıyorum artık
Artık takvimler hep gittiğin günde kilitli
Kilitli anıları aralıyorum yine
Yine duyuyorum bak kuruyuşları
Kuruyuşları sevmediğimi anladım az önce...

(17 07 2009)