Az Kalsın Şiiri - Ümit Ay

Kalplerin kırıklığından
Sevdaların elvadasından
Varlık ve yokluk arası bir araftan geçtim...

Veren o... alan o... rahman o... rahim o...

Bir imtihandır bu,
Dünya da bir imtihandır elbet.
Yaşamak filan güzel de
Ölmek diyecektim az kalsın...

Tut ellerimden, tut üşüyor ellerim
Bırakma diyecektim az kalsın,
Hiç bırakma...

Sonbahardır bu, yapraklar dökülsün,
Ağaçlar kırılsın,
Ellerin diyecektim az kalsın...

Ahh, kara saçlarına assınlar beni
Gözlerinden aşağıya atsınlar beni
Bir gülüşe bin hançer,
Vursunlar diyecektim az kalsın...

Ne yapsan hoş gelir,
Kalbimden gözüme yaş gelir
Aklımdan bir ceset çıkar
Kalbim elinde tabutuyla gelir...

Bilmem, sussak ne olur
Konuşmakla ne oldu ki
Susmakla olsun.
Gidelim diyecektim az kalsın...

İndir silahını, silahsızım
Hem üşüyorum,
Hem dermansızım.
Ne kaldı ki alacağın?
Hey benim amansızım
Kalalım diyecektim az kalsın...

Kalmayalım ama gülüm, kalmayalım
Pazartesi akşamları kalsın damlalarıyla,
Yüzümüzü güldüren çocuklar kalsın
Sevda kalsın, aşk kalsın,
Biz diyecektim az kalsın...
Biz...