Az Gelir Şiiri - Muammer Gökçay

Sana sırtımda yıldızları taşısam, az gelir
Yine de yetiremem gönlündeki semanın bağrına, sığ gelir
Başka türlü anlatamazdım sana olan sevdamı
Bu bedene senin heyecanın koca bir dağ endamınca, bol gelir
Bakma öyle kelimelerle raks ettiğime
İçimdeki çöllerin kumunu elesem usul usul eteğine
Gözünden düşecek bir damla yaşla, bu kupkuru vahalara bahar gelir
Benliğim ki küsmüş, çekip gidiyordu buralardan
Bir eyvallahı bile çok görmüş, söyleniyordu hoyratlığımdan
Anladım şakî olduğumu unutmakmış günahım
Saatler nihayete ermeden gelsen gülüm
Gülüşün can çekişen ruhuma ebed iksiri içirir.

Hallaçlar pamuk zannetti saçlarımı
Ama ye’se yer yok, biliyorum
Ellerin bu akletmez başıma zümrütten taçlar giydirir
Sen anlıyorsun sana konuşan bu sevda dilencisini
Ondan daha iyi biliyorsun eminim,
Mazisinde saklı kırık aynalarının hikayesini.
Sana ellerimde sadabatlar getirsem az gelir
Sığmaz sevdanı sakladığın gözlerine, çok gelir
Duaların mağlup olmuş mücadeleme,
Hızır gibi İlyas gibi bereket getirir
Keşke diyorum bazen
Biliyorum, demem lazım lakin;
Kaderin hesaplarını hiç hesaba katmadı bu talihsizin.

Keşke
Kadim bir dostu olsaydım Zülkarneyn’in
Belki ödünç verirdi bana,
İhtiyarlaşmış, toz tutmuş zaman kapılarının anahtarını
Çünkü sensiz geçen bunca yıl bana, hep hicran türküleri
dinlettirdi.
Koşturmada hala inat ediyor ümit küheylanım
Ne olur kızma ona.
Bakma, sevda kafesimde yarım yamalak öten kuşun
günahına
Çatma kaşlarını eğri sözlerimle sana vuslatı anlattığıma
Aşkının karadeliğine düşmüş bir müptelayım artık
Merdivenimi uzatıverir misin bir gün, bükünce belimi
bu yük
Hayal ediyorum bazen
Ayağının uçlarına koca bir medeniyet inşa etsem
Gelip misafirim olur muydun öksüz haneme
Su verir miydin Leyla’dan daha destansı ellerinle,
Penceremizde bizi izleyen boynu bükük güllerimize.
İçime neşide tohumlarını saçtığın tatlı edanla
Sular mıydık yarınlarımızdaki has bahçeyi
O iman cümbüşü gönül sarayında
Bir sultanlıkta bana lütfeder misin?
Cânım sevdiğim.