Az Ettin Bana Şiiri - Metin Taşçı

AZ ETTİN BANA
Dileğimi sezdin,görmezden geldin
Aldandım sandım ki naz ettin bana
Kızgın oklar ile kalbimi deldin
Haketmiştim bunu, az ettin bana
Rüzgar oldun sağa sola savurdun
A teşlerde,güneşlerde kavurdun
Fırtınalar seller ile yoğurdun
Kocaman dünyamı toz ettin bana

Her söz aldım okuttun bana kes i
Ciğerime yasak ettin nefesi
Üvey gördün yanındaki herkesi
Darbeni,silleni öz ettin bana

Ağlıyorum hep dövüne, dövüne
Sızlayan bu gönlüm ne ne sevine
Yaklaşayım dedim gönül evine
Uzaklaş diyerek göz ettin bana

Sevgi mevsiminde açayım dedim
Sevdamı bahçene saçayım dedim
Fincanından ben de içeyim dedim
Bir damlacık suyu buz ettin bana

Meyvesinden ben de yemek istedim
Gölgesinde serinlemek istedim
Artık üzüyorsun demek istedim
Gönül ağacını köz ettin bana

Neyleyim özümü seçmeyenleri
Gönül sarayıma göçmeyenleri
Aklımın ucundan geçmeyenleri
Söylemişim gibi söz ettin bana

Bırakmadın her kapıyı kapadın
İkide bir neden ağır tokadın
Ayrılığa nasıl yetti takadın
Artık elveda yı tez ettin bana

Metin’e haramdır dost ile sohbet
Gönül sofrasında tatlı muhabbet
Tekrarından kaçmak istedin elbet
Bal ile şekeri tuz ettin bana

METİN