Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bu g+yel öäärä zayan z+rege
BU GÜZEL ŞİİRİ YAZAN YÜREGE SELAM OLSUN SAYGILAR EROL SAGUN.
Harika dizeler bunlar süper ya!Tebrikler+10
Cook begendim ne güzel bir siir bu böyle :)
Gülümseyerek okudum, yüreginiz var olsun Mustafa hocam...
Siz hep yazin bizler okuyalum da!..
Az Deyi
Taktum elun kızına,
Aşkum için söz deyi,
Malı serdum yolina,
Ne yaptumsa az deyi.
Kürk aldum, kaftan aldum,
Yetmedi fistan aldum,
Kükredi alttan aldum,
Bütün bunlar az deyi.
Etilerden kat aldum,
En lüksünden yat aldum,
Kordon boyu hat aldum,
Hayalini çiz deyi.
Dedum yar sevdum seni,
Birazcık dinle beni,
Bu yara değil yeni,
Bas yarana tuz deyi.
Severum seni candan,
Bakup da geçme yandan,
Göçerum bu dünyadan,
Mezaruni kaz deyi.
Tarifsizdur hislerum,
Yalnuz seni isterum,
Aşkun ile tüterum,
O nameler saz deyi.
Mektuplar desteledum,
Şarkılar besteledum,
Gelecek listeledum,
İşin yoksa yaz deyi.
Ömrümü heba ettum,
Yalvarmakla tükettum,
Saçım süpürge yaptum,
Benum için haz deyi.
Gel derum kaçar gelmez,
Aşkın halinden bilmez,
Nuh der peygamber demez,
Feryaduma caz deyi.
Bak eyidur işlerum,
Rahatuni isterum,
Kuş sütüyle beslerum,
Kuş küçüktür kaz deyi.
Biliyorum seversun,
Niye inat edersun?
Halden hale girersun,
İşve,cilve, naz deyi.
Dedum delirtme beni,
Şeytana salma beni,
Kaçiracağum seni,
Niyetini boz deyi.
Kız sen eyi değilsun,
Kenduni bilmeyisun,
Aşkundan titreyisun,
Nazar deyi, göz deyi.
Turna bakışli yarum,
Sırma nakışli yarum,
Balli, şerbetli yarum,
Bekle gelsun yaz deyi.
Kalbime vuran oldun,
Ruhuma boran oldun,
Bağıma viran oldun,
Koy bağruna buz deyi.
Aşk altında ezdurma,
İlden ile gezdurma,
Beni candan bezdurma,
Yürek sesum cız deyi.
Karartma sabahumi,
Duy ahumi vahumi
Gel alma günahumi,
Deli gönlün üz deyi.
Güzel emellerum var,
Bitmez hayallerum var,
Senun ruyanda kim var,
Oni demem giz deyi.
Bak anan çoktan razı,
Baban Hitler sen Nazi,
Haçan terk et bu nazi.
Biraz daha süz deyi.
Sevginun seli oldum,
Aşkundan veli oldum,
Busenla deli oldum,
O elektrik,faz deyi.
Aşkum sağa dert midur,
İnat basiret midur,
Baban aşiret midur,
Hakkumda infaz deyi!
Göz yaşumi akturma,
Kız tepemi atturma,
Dağı taşı yakturma,
Sen delisun Laz deyi.
Aşk var ama bilen yok,
Efsane var gören yok,
Leyla öldü mecnun yok,
Leyla Mecnun biz deyi.
Mustafa Hoşoğlu
çok güzel anlatımlı şiirinizi kutlarım. yüreğinize sağlık
verdikçe daha isterer az der bu kafirler
Amma ne çare aşkın cözu çördur uşağum
Cuzeldi haçan.
hoş olmuş akcı ve hicivli
güzel dizeleri zevkle okudum kutlarım şairim
'kişi sevdiğiyle beraberdir' buyuruyor efendimiz. ne diyelim Allah iki cihanda da sevdiklerinizden ayırmasın. selam ile.......
Aşk altında ezdurma,
İlden ile gezdurma,
Beni candan bezdurma,
Yürek sesum cız deyi.
yürek sesiniz daim olsun.
tebrikler.
bu şiire yorum yazacağıma
ayakta alkışlarım daha iyi
çok keyif aldım okurken.süper olmuş
10+ puanımla saygıları sevgiler
antolojimde
Bu şiir ile ilgili 82 tane yorum bulunmakta