Az Bile... Şiiri - Celal Şahin

Mart bahara nazire yaparcasına hala varlığını ispata çalışıyor
Kocakarı soğuklarıyla açan erik çiçeklerini üşütüyor.
Tabiat umutla baharın gelemsini beklerken
Ben içime düşen dördüncü cemre ile titremekteyim.
Sensizliği yaşatıyorsa benliğimi saran fırtına
Az bile....

Oysa sen şu an Sen Nehri’nin kenarın da bir kahve de
Günün yorgunluğunu gideriyorsun yudum yudum
Dört köşe masa da sekiz köşe neşe için de
Ansızın kırmızı bir gül konuyor önüne
Yüzün de şaşkınlık, geliyoruz göz göze
Hiç konuşmadan sarılıyoruz birbirimize
Gülün bülbüle, nergisin suya kavuşması gibi,
Dünya dönmüyor, desem o an inan
Az bile....

Hocam! Çok dalgınsın diye sesleniyor tanıdık biri,
Boş bakışlarımı görünce raylar üzerindeyken ben,
Bilebilseydi hayallerimi, neler yaşadığımı düşüncelerimde:
Kemanın tellerinden çıkan en içli nağme gibi sesini
En sığ denizden daha güzel gözlerinin maviliğini
Sana olan özlemimi, arzumu, hasretimi.bilseydi,
İnan derdi ki dalgınlığın
Az bile...
Celal Şahin
26 mart 2003