Ayzıt'a Ağıt Şiiri - Celalettin Turan

Beni koy, git sen Ayzıt.
Ellerimde açarken
ezan çiçekleri.
Bir türkü tuttur diline,
Ve;
Beni koy, git sen Ayzıt.

Sen hala o gençlik çağlarında,
Ve gözlerinin
melodisinin peşindelerken,
ne yapasın
benim hüzzam makamımı.
Olmaz güzelim, oldurmazlar.
Beni koy, git sen Ayzıt.

Geçtiğimiz köprünün
yarısı gerimde.
Sen, yeni bir koşuya
başlama hevesinde,
körpe düşlerinde yaşarken
hayatı şen şakrak.
Ben aklar düşmüş
sakalımı kaşıyorum.
Sırtımda taşıdığım yüklerimi
atıyorum bir çırpıda.
Meğer nede yorulmuş düşlerim.
Beni koy, git sen Ayzıt.

Beni koy, git sen Ayzıt.
Ben, tütün dumanına boğulurken
kafanı yastığına koyduğunda
Duyar mısın
çığlık çığlığa sustuklarımı?
Duyamazsın güzelim, duyurmazlar.
Beni koy, git sen Ayzıt.

Ben göz çukurlarıma
ekebilirim seni.
Ve en yakın sular ile büyütürüm.
Sana gel diyemem.
Olmaz güzelim, oldurmazlar.
Beni koy, git sen Ayzıt.

Beni koyup, gitmesen Ayzıt
Bedelini ödedim
Her bir cümlemin.
Ve yaşayacak mıyım,
yaşadığım kadar?
Geçmez bir ömür hasretle,
Bana bir yaşam borcun var.
Beni koyup gitme, sen Ayzıt.