Ayyüzlü Çocuklar Şiiri - Fatih Topaloğlu

Peygamber çiçeğini koklamak bir muştuydu
Gökyüzüne açılırdı kandilimiz
Kah düşerdi yüreğimize
Güneş ansızın içimizde doğardı.
Yüzümüze vururdu Ay tebessümü.
Zaten bu yüzdendi ayyüzlü denmesi çocuklara.

Sabahları severdik gece hiç olmayacakmış gibi
Her sabah bahar kokardık.
Karanlığa umut saklanmazdı o zamanlar.
Gizlenmezdi el emeği, göz nuru kazançlarımız
Bir kurban keserdik mesela
Sevinç içinde paylaşırdık inancımızı.
Davamızdı alın teriyle kazanılan ekmekten yemek!

Çocuktuk o zamanlar,
Gülerdik koşarken bir topun peşinde,
Terden su oluncaya dek.
Şimdi top oynamak çok pahalı mesela
Şehir açık mahpus olmuş çocuklara
Arabalar birer katil artık beton ucubelerin rant dünyasında.
Ağaç bedavaydı mesela.
Şimdi şehri izlemek çok para!

Bir çikolata alabilmek içindi, babamıza cilvemiz.
İsterdik başımız eğik, içine kapanık sesle üç kuruş metal para.
Mutluluk o zamandı;
Terleyince ardından içilen gazozun,
Bütün arkadaşlarla paylaşıldığı günlerde.
Sokağı temizleyen çocuklardık mesela.
Zaten kirleten de hep bizdik.

Baştan aşağı rüyalarımızdaki kahramanlarla sıkıştırırdık zamanı.
Alamazdık pahalı oyuncakları
Ayıp olurdu
Müslüman almamalıydı komşunun çocuğu alamazken o oyuncağı.
Ağlardık o mazlum Bosna’lı çocuklara içten içe.
Misket oynardık oluklu parke taşlı sokaklarda.
Vurduğumuzda bilyeleri içten mutluluk olurdu ,
Ekmek gibi namusumuzdu rengarenk bilyelerimiz.

Dönerdik geriye,
Yaptığımız hataları yapmamak için.
Bazen Ebu Bekir olur,
Korurduk içimizdeki Peygamber sevgisini.
Hamza gibi Aslan’a kükrediğimiz zamanlar da olurdu mesela.

Biz örümcek’e kıyamazdık,
Kıyamadığımız gibi annemizin bize aldığı yeni ayakkabılarımıza.
Ayşe teyzemiz vardı mesela
Mahallemizin yaşlı, tonton,
Hepimizin pamuk teyzesi…
Biz onun şefkatiyle büyürdük
Komşuluğun adını bilmeden ama yaşayarak.
Bugünkü çocukların bilmediği komşuluk mesela.
İslam’ı ilahilerde öğrenirdik.
İçimizi bir coşku kaplardı duysak Halid bin Velid’i .
Ağlardık ardından Yasir’e.
Belki anlamazdık oruç tutmanın faziletini
Ama tutardık yine de sır gibi,
Büyük adammışız gibi mesela.

Kahramanımız Superman değildi, biz çocukken.
Bizdik yine bizim kahramanımız.
Çünkü alt mahallenin çocuklarını yendiğimizde
Tadardık kahramanlığın muzaffer bulutlarını sinemizde.
Bir de evde babamıza anlatmamız vardı.
Kavgada en cesur olanımızdı; başkahraman.
Çocuktuk o zaman.
Şimdi kavgamız dahi yok kendimizle.

Adam olunca çocuk kalınırdı biz çocukken mesela.