Ayyuk Şiiri - Taş İskele

Sen, ben, meczup bir de can kuş…
Sen bilmen,
Ben bilmem,
Can kuş hiç bilmez,
Biz kaç kişiyiz ey meczup?
*
Seferi duyguların,
İçimde mülteci.
Ses yok,
Görüntü yok,
Karıncalanıyor yüreğim ey sevgili…

*
Kâinatın kara deliğinde,
Asılı kalacak olan,
ayyuka firarî dışavurum ses dalgaları…

-Görüntülerin kara kutusu sakın hayaller olmasın, ey meczup?-

*
Hayalimde ayyuka sevdalı,
sükût bir can kuş resmi,
Rahmetliyi nasıl bildiğini anlatıyordu bana,

“Ben bilmem.”
“Bilen bilir, bilmeyen de kendisi gibi bilir.”

Ey can kuş,
Kanatların göğe değsin dilerken,
Seni kim resmetti buraya, dedi meczup…

*
Sustum adını,
Ne varsa sana dair,
Seni içime sustum sevgili…

Bam telim koptu,
Sakın arama…

*
Son sorumuzdu,
Senin, benim ve de can kuşun;

Sahi,
Sen hiç,
bir merhumun,
ayyuka çıkmaktan aciz,
iç sesini duydun mu meczup?

Sahi biz kaç kişiyiz, dedi meczup...

-----------------------------
-Yunus Emre
“Bizi bilen bilir, bilmeyen de kendisi gibi bilir.”