Ayyaşın Aşkı Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Ay derlenmiş toplanmış tepede, çok da mağrur
Elimde şişem adım dillerde ayyaş diye durur.
Hiç utanmam lâkabımdan, gurur duyarım
Atarım bir elimi denizdeki yakamoza
Dokunmak isterim, korkarım nazlı yâre
Bir çullanmış ki; kıvransam da acımdan
Ne of çekerim, ne ah dilerim.
Ben bir ayyaşım, yıllardır böyle deli gibi gezerim.
Yalasın yutsun rüzgâr isterse bedenimi
Ruhumla, gecelerim bana kalsın yeter.
Suya yazı yazılmaz derler;
Yazdım işte her suya, denize, nehire
Sevdamı tek tek işledim dağdaki ateşe
Gökteki güneşe, elimde hiç bitmeyen şişeme.
Ayyaşın aşkı böyle olur işte
Bir elimde geçmişimi tutar, saklar, sarar sarmalarım,
Öbür elimde yakama yapışan ayyaşlığımı yaşarım.
Her gece içişimdeki kadehe sevdamı yazarım
Ne para isterim, ne pul, ne mutluluk,
Ben o yârin kapısında yıllarca bu ateşle yanarım.
Bir başka olur ayyaşın aşkı,
Ne utanır, ne korkar, ne de saklarım
Şerefine gülüm, her gece kadehimi gene
Sana ve sevdana kaldırırım.
Ben ayyaşım,
Aşkımı kendimce yaşarım.