Ayyas Cerrah! Şiiri - Olgun Özdemir

Dilenirken Beyoglunun istiklalinde
Insan trafigi gözlerimi misket gibi döndürüyor.
Bu kadar insan ne yer ne icer,kaci yalniz,hangisi
culsuz,kim zorda,sumu darda,bu kesin hovarda!
Senaryoyu filme cekerken o an, tarlabasina tasinan
pürtelasi,kumarbazi,eroinmani ve asosyal'i utanmadan
yok sayiyorum.Karsimda yerde oturan eski
kalp cerrahi dibe vuran kaderiyle bana bakip
serefsiz dese hakli! Bakma bana öyle Doktor,uzamis
biyiklarindan göremedigim dudaklarini kipirdatma.Kisir
oldugunu daha önce ögrenseydinde yillarca cocuklarin
sandigin sucsuzlara icip icip picler diye hitap
etmeseydin,bana ne! Korkum, paranoyalarinin artip
yosma beni bu yeniyetme kaldirim cocugu ile zamaninda
aldatti demen,sakin.Hayali bile kötü.Adimiz cikarken
müptezele,mazimiz kötüyken ezelde yeni bir
yakistirmayla karsilasmayalim.Yuva yikmam ben yakarim.
Yanarim senin gibi.Merak etme,benim
vicdanim alevsiz gün gecirmez senin icindeki
cigerin kor olmayan gün görmez.
Kalk hadi sokaktaki karsi komsu! Günes batmak
üzere gidelim.Özlemedinmi rutubetli nefes alinmaz
tek gözlü evini? Ne oluyor sana yüzün sapsari,görüntün cok bitkin?
Zaten etrafimizida sarmis sarapla sidik kokusu cok keskin.
Kalk hadi miyadi dolmus ayyas,gidelim.
Günesi üzerimize söndürmeyelim....