Ayyaş Adam Şiiri - İsmail Doğan

Gezer durur her dem başı dumanlı,
Sana iyi diyen var mı sor hele.
Ayyaş olmuş şere hayli idmanlı,
Şişelerin ta dibine vur hele.

Bu meret için alev alev mi yandın,
Kendini en mutlu insan mı sandın.
Şu alemde gâhi çostun kah kandın,
Çevrene bak itik oldun gör hele.

Kimi deniz derin olur dalınmaz,
Kazımakla boş yer altın bulunmaz.
Tarla sürmez isen mahsul alınmaz.
Bu uğurda olsun anlın ter hele.

İnsan olan dönmez bitki pürüne,
Beden beynin dönmez körü körüne,
Benzememek için hayvan türüne,
Ehli kamilin yanına bır var hele.

Akıllardan çıkmaz kiri lekesi,
Utanç verir ayyaş halin çilesi,
Unutulmaz akıl almaz hilesi,
Aldığını ayıkınca ver hele.

Bedenini zehir suya yurt etme,
Bulandırma aklı azgın kurt etme,
Der DOĞANİ kendin ayyaş fert etme.
Kendi nefsin kıymetine er hele.

09.06.2012