Hal kalmadı bende.
Parmak uçlarımdan tut,
Göz çukurlarıma kadar tat ruhum.
Biraz ölsem şimdi,
Baştan aşağı aşk kokar bu sokak.
Yansam biraz da,
Sen ki benim heybeme doldurduğum en deli dolu aşksın.
Sen ki benim gökyüzüme doğan uçsuz bucaksız güneş.
Sen benim durdurmaya yüz tuttuğum evhamımsın.
Deli dolu geceler de benliğimle konuştuğum,
Saatlerin mıhlandığı vakitlere telaşımsın.
Adın aşk senin!
Benim umudum kalmadı Baba.
Koca bir şehrin çığlığı gibiyim.
Bir sonbaharı sarıya bürüyen yalnızlığıma; bir ad koyamadım.
Bir kalbin savunmasız atışı gibiyim Baba.
Bağırdığımda kulağını tıkamış herkese inat,
Bir rüzgarın en amansız hali gibi eser dururum sağa sola.
Ben bir kızım.
Bazen sular koca memleketi ağlamalarım.
Bazen kaçınılmaz olur kahkahalarım.
Yağmur ıslağı olur tüm bedenim.
Arınır bulurum bir anda kendimi.
Şarkılar söylerim haykıra,haykıra
Bir gece uğra kapıma.
Bende kalan her'şeyden arındır beni.
Korkularımı al bu gece,
Kırgınlıklarımı toparla bir kenara.
Sonra belime dola o çok sevdiğim ellerini.
Dansa kaldır bizi.
Üşüdün mü bugün hiç?
Çünkü sürekli sensizliğin rüzgarını savurdum ortalığa.
Ne bu hırçınlık deme bana.
Ne bir haber aldım,
Ne bir umudumun karşılığı idi.
Sondu bu biliyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!