Son şiir, son hatıra, belki de son ses,
Hıçkıran dudağımda, sönen son nefes,
İsmini heceliyor, bu yükselen son seda,
Anıyorken ismini ebediyyen elveda...
Bir Şarkıydın
Bir şarkıydın, ruhumu nağmelerinle saran,
Bir şarkıydın, her sabah sesinle uyandıran,
Yeni doğan günüme, güzellikleri sunan,
Bir şarkıydın ömrümün ilk bestesi sen olan.
Günbegün soluyor, ömür çiçeği,
Dökülen yapraklar, seneler gibi,
Uçuşup duruyor hatıralarla,
Sanki gençliğini, kovalar gibi.
Ne bir arzusu var, ne bir emeli.
Gittin mi? İnanmak zor,
Dönülmeyen yollara.
Acep küskün mü gittin?
Uçup giden yıllara.
Her an deva olurdun,
Ay tüllere sarılmış, yine solgun bu gece,
Bulutlara darılmış yine kırgın bu gece.
Sulara hiç gülmüyor, yine dargın bu gece,
Kalbim de tıpkı öyle, yine yorgun bu gece.
Yapraklar uçuşuyor, ömrüm gibi sararmış,
Yorgun yorgun düşüyor, hayatından ne kalmış,
Hani duru sabahlar gökyüzünün mavisi,
Hani dalda ötüşen türlü kuşların sesi.
Hani günbatımında, renklerin düğününde,
Bir değil demet demet gül bahçesisin,
İnsana ışık tutan bilginin temelisin,
Renk renk çiçekler gibi bizi yetiştirensin,
Goncalarınız senin, açmayı bekliyoruz,
Ümit dolu günlere sayende yürüyoruz.
Lakin, Çok fazla yorduk elinden öpüyoruz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!