Gülçiçek'le Geçen Bir Gün

Yıkılır bir merhabanın güzelliği
Duraklar akşamüstü çok daha yorgundur
Sesler kesilince ay çıkar, yıldızlar göz kırpar
Odalar dolusudur bütün uykular
Ve ölümün karanlığı bir ishak kuşunun ötüşünde dolaşır

Nedense
Yorgunluğun artığı sabah kalkmalarına tutunur
Aranırız, olmadığımız bir yerdir kaçtığımız belki de
Bir yanımızda kurumuş bir otlak
Diğer yanımızda boy boy çiçekler

Değişiriz farkına varmadan, kısa bir sohbettir zaman
Masalar kalır geride hep, biz gideriz
Yaşamın ta kendisidir şu karşımızda ki duran
Geçimsiz bir kadına benzer çoğu kez
Ve tezdir ayrılıklar, gülüşümüzse gün batımı

Şu boşluklarımızda gizlediğimiz neler varken kim bilir
Çocuklar büyürken biz yaşlanırız
Hey çeyrek ekmek aldığımız günler hey
Belki bir parça peynir kokusu
Bir ısırımlık yaşam

Üstü kiremit çatılı ahşap ev
Sanki çağırır gibi bir ses, anamız mıdır ki mutfakta ki
Senin beslediğin kertenkele midir yoksa duvarda ki
Ah şu eskiyi getirip getirip de
Biraz daha hüzün koymamız üst üste

Botanik'te ki oturmalar, sarmaşıklar sarmaş dolaş
Unuturum sanmıştın, bende aynı düşünmüştüm
Oradaydık işte, bakışlarımız yaşam yarısı
O kelebek bile unutulmak istememişti saçlarına konarken
Çıkıp gittiler o gün el ele, Botanik kaldı yine orada

Ne anlaşılmaz bir varlıktır şu insan, değil mi
Her yana dokunup kalmış aşklar varken bile yalnızdırlar
Sokaklar, caddeler yığın yığın sözcük doluyken
Katılır mısın, ne desem ki
O günler, günlerimiz ne tatlıymış meğer Gülçiçek

Hangimizin yoktur ki, içimizin bir köşesinde işte
Varıp gideriz, oralarda karşılaşırız kendimizle yine
Günlerden hangi gündü, gittim gördüm
Yazdıklarımız silinmiş, sarmaşıklar ayrı ayrı köşede
Çeyrek bir ekmekmiş meğer her şey, bir ısırımlıkmış onca yaşanan