Ayten Çobanoğlu Şiirleri - Şair Ayten Ço ...

Güzellik göreceli kavram,
Zaten bizden uzaklaşalı çok oldu,
Yürekteki güzellikler ise,
Açan çiçeklerin çiğnenmesi gibi,
Çiğnendi öldü geride yok artık,
Ne yürek atıyor artık,

Dokunulmuş sana yüreğin dağlanmış,
Yıkılmış perişan edilmişsin,
Çıktığın kar,boran, fırtınadan,
Yıkılmış perişan edilmişsin,
Hayattan intikam peşindesin,
Hıncın o kadar büyükki yanarsın,

Beklemek için bitmez bahane, Bekleyen için büyük işkence, Umuttansa unutmalı, Umut azapların en büyüğü, Umdukta ne oldu, Ömür geçti bomboş, Atılım yapsan ne olacak, Çıktı fos,

Bak bakalım dünyaya,

Gözlerin görsün etrafı,

Etrafta dağ mı var deniz mi,

Kıvrım kıvrım yolları aştım geldim,
Sıra sıra dağları aştım geldim,
Bunca yollar dağlar boşa aşılmadı,
Ağaran saçlar,dökülen dişler,
Ağrıyan başlar, kırılan dizler,
Boşa değildir verilen zaman,

Sen kendini üzerken başkaları için
Seni hiç düşünürmü üzülme diye,
Bunu oyunmu sanır yoksa maksat,
Seni üzmek ve incitmekmidir,
Sen de artık kendine gel, üzülme üz,
Dünyanın canı cehenneme de üz,

Sen fener değilsin mazlum bakışlı
Cocuktu oynamak ister hoplar zıplardı
Yol kenarına yatar arabalara oyun ederdi
Mazlum bakışlım sebebin kahrolsun

Sabah kahvaltısını hazırlarken sevinir

Dünyaya gözlerini açtığında aşık oldum sana, Seni gördüm ortadan ikiye yarıldım anla, Sana aşık oldum işte sevgilerle yaşa, Aşkım benim sen çok yaşa, Dünyaya geldin, dünyamız ışıdı, Çiçekler açtı,kelebekler uçtu, Öyle bi mutluluk verdin aleme, Mutlu ol mutlulukla yaşa, Sağlıklı ol sağlıkla yaşa, Etrsfını iyi insanlar sarsın, Sana kötü kem el uzanamasın, Gönlünce yaşa, gönlü güzelim, Gönlünce yaşa özü güzelim, Gülümün gülü sevgilerle yaşa, Pilavında bulunmasın taş, Yolunda bulunmasın kem göz, Sevdim seni gönülden, Sende sev gönülden birini, Yiğidim,aslanım gönlünce güzel yaşa emi,

Çınarım sen devrileli otuz yılı aştı,
Topladın kardeşlerini yanı başına,
Kurdunuz ortaya halil ibrahim sofrası,
Sarmaları yapan saniye sultan,
Şebin kurusu Memnune sultandan,
Sofranda bir yanında koca Yusuf,

Bin yıldır yatıyordu yerinde,
Ey doyumsuz insanoğlu,
Oynattı yerinden asırlık taşı,
Ne kazandın oynattında onu,
O halinden memnundu etrafıda,
Yatıp duruyordu bir taşın yanında,