Ayten Şiiri - Perinur Olgun

Eski bir şarkıyı mırıldanıyordu gözleri
Bakınca anlatıyordu söyleyemediklerini
Dudağı anlara dalınca
Neşesi buruklaşıyordu
Sancıydı karnında yılların kurduğu
Sesi su sesi gibiydi
Yağmur sonrası damlardan akan
Dokununca uzak yaylalara uzuyordu yollar
Kırık kavallarda türkü oluyordu nefesi
Sabah doğan güneşe bakıyordu Ayten

Gözlerinde durdu dünya
Gidilmeyen yerlerden mektuplar getirdi
Söylenmeyen sözler
Okşanmayan yarı kalmış rüyalar
Yaşanmayan yaşanmamışlıklar
Durdu dünya
İçinden kuşlar uçuştu
Kirpikleri duvarlara yazdı
Aşk bu muydu ya
Taş plakta Müzeyyen Senar
Eğildi saçlarına bir karanfil takıverdi Ayten

İnciler pırıldadı denize dağıldı yakamozların dansında
Görmediği huzur görmediği mutlulukla savaştı
Şansına yine boş çıktı çektiği zarlar
Tüm ışıklar yandı ahına
Dur dedi hayallerine dur
Vur yüreğim vur
Dünyayı ucundan yakıverdi Ayten

Saçlarından bir dalga aldı
Denize daldırdı
Tüm balıklar.... Kız kulesi
Gözlerindeki haksızlıkları eğilip silmek istedi
Arnavut kaldırımlarına çizdi sevdiğinin resmini
Ellerine alıp sevmek istedi
Nerde bırakmıştı nerde kalmıştı
Gözlerinin içine baktı
Şimdiye kadar neredeydin dedi
Uzattı ellerini tuttu
Her yer oldu: Ayten

2 Nisan 2015 Perşembe