Ayten Şiiri - Ali Osman Balaban

AYTEN
Elinde evsecek, Peren güzeline,
Karar verdim, merak ettim sordum,
Bilmiyordum ay tenlinin ismini,
Sordum, adınız nedir? Nazan
Adım Ayten, zarifçe yani ay-ten.
Yakışıyor ismin unutmam Ayten’i,
Biçimli zarafet, sende, Ayten,
Unutmam gayrı unutmam seni,
İsmin ay, tenin güneş, kaşların ebru,
Zer gibi zarif, hatırama sevgili,
Cimcime, Niran, deryada ahu dilbersin,
Kırksekiz okka, Nur, Peren, Dildar sın,
Sen sonsuz, gönül uğrusu, Gül bahçesi;
Giydiğin esvapta, güneşin ten izi,
Mütevazı, her ortamda modern,
Kendine emin tavrı, çekilmez edası,
O benim için bir melek, güler sedası,
Alev olur tutuşur, içim yakarsa hatun,
Duman olur Osman, huri gözlü Ayten,
İsmi afet cihanda, kendi Atike asumanda,
Sen Nesrin, sen Niran, sen Nihal, Nazan
Güzel Ayten;
Ay tenli güzel;
Ayten güzeli;

PEREN: ülker yıldızı,
DİLDAR: kalbi hükmü altında tutan, sevgili maşuk.
ATİKE: azatlı, hür güzel asil genç kız.
NİRAN: aydınlıklar, parıltılar, ışıltılar.
NESRİN: yaban gülü, mısır gülü, van gülü, ağustos gülü.
NİHAL: taze, düzgün, genç, fidan, sürg
EVSECEK: Budaksız ağaçtan yapılmış az kenarlı tepsi.