Hep hayır derdi bana hayat,
Bende savaşırdım hayata inat,
Sisli bir pencereydim, Allah’ım imdat!
Bu da sana yazdığım son serenat.
Aşiyanlarda bulunur bir kaç yavru,
Bir zamanlar sevdiğim kadın,
Yanıma sende çok yakışırdın,
Hani kızardın bana benimle inatlaşırdın,
Gizliden gizliye, bilirdim kıskanırdın.
Şerefine çok şişeler devirdim,
Neden var ayrılık kitabımızda?
Neden böyle aşklar zamanımızda?
Neden sevgi cinlerin nazarında?
Neden bal sevgili dudaklarında?
Etmesen ya işlerimizi mesken,
Ki sen bir dolunay olsan geceme,
Kurtlar ulusa ıssız köşelerde,
Tepeme doğsan alev alsa belde,
Muhtaç kalsam, dertsiz, kangren bedene.
Ki sen kızıl, beyaz ve kara mavi,
Bu gecede bitmiyor, çok uzadı sensizlik. Güneş doğmuyor, işler aksıyor, tüm şehirde bir sessizlik.
Yavaş yavaş ölüm kokuyor buradaki insanlar.
Herkesin gözlerinde anlamsız bir korku var.
Yaşıyorlar ama usulca ölümü bekliyorlar.
Sebepsizce biliyorlar, bu dünyanın gelip geçtiğini.
Her sevilenin bir gün gittiğini, her sevenin bir gün kaybettiğini.
Sen derdini sordun mu hiç rakı bardağına?
Dinlediklerini anlattı mı hiç sana?
O yıkılan güvenleri, biten sevgileri, hiç başlamamış işleri, bitmek bilmeyen dostlukları, derinlerde yatan acıları...
Sevdiğinin elini tutamayan adamı söyledi mi sana?
Eşini geçen sene kaybeden Osman Amcayı, ailesiz büyüyüp şimdi sokaklarda kaybolan Ömeri, tüm sevdiklerinden yara alan Halili,
Şerefine değilde şerefsizliğine kaldırılan kadehleri,
Masa önümde, hayatımı çalan,
Acı tat ağzımda, sanarsın katran,
Kollarım çaresiz, artıksız banyan,
Ordu olmuşum, yemişim ben ishan.
Kollarım olsa, kopmaz bir palamar,
Yanağınla sevişirken gözyaşların,
İçinin yandığıyla kalırsın.
Boşlukta kalırken bakışların,
Kaybetmeye hazırlanırsın.
Bozguna uğrarken umutların,
Susmak istiyorum,
Bağırmak istiyorum,
Bir müddet sonra kendimle çelişiyorum. İnsanlardan soğumak istiyorum,
Bir yandan da alev alev yanıyorum. Yangına müdahale etmek istiyorum, Edemiyorum.
Halimi izah edemiyorum,
Bilirim ki insan canı ne kadar yanarsa,
Vazgeçtim ben, bizim birlikte olduğumuz günlerden.
Vazgeçtim işte, sensiz kurulan senli hayallerden.
Vazgeçtim sonunda, umudumdan.
Vazgeçtim be, senle benin biz olabileceğinden.
Bir kuşun sakızdan beklediği kadar umudum vardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!