Aytaç Yılmaz 3 Şiirleri - Şair Aytaç Yıl ...

Bir nehir gibi yatağına düşmüş,
Sana doğru akarken bu beden,
Ben sende son buluyorum.

Tüm nehirlerin dağları,ovaları geçip
Döküleceği yer denizdir.

Gecenin karanlığı çökmüş gözlerine,
Belli ki ki çok acılar çekmişsin.
Acılar nasır tutmuş çocuksu yüreğinde,
Belli ki çok ezilmişsin.
Çocukluğunda olmamış anlaşılan,
Hayatın içinden kopup gelivermişsin.

Gerçek bir dost, senin için hiçbir şey yapmak zorunda olmadığı halde, zor zamanında, senin için bir şeyler yapma zorunluluğu hisseden kişidir.

Bazen öyle bir an geliyor ki;
Bu koskoca şehir, bir anda sığıveriyor
O küçücük,simsiyah gözlerine.
Güneş senin gözlerinde doğuyor,
Gözlerin yansıtıveriyor güneşi.
Ve şehir ansızın derin bir karanlığa gömülüyor,

İnsanlar ikiye ayrılır;
Hayalleriyle yaşayanlar ve hayalleri için yaşayanlar.

...kısa bir süre sonra hayatlarımızı birleştireceğiz ve tıpkı bir bıçak kesiği gibi ortadan ikiye bölünecek hayatım. Bir yarım senden öncesi, diğer yarım ise senden sonrası. Senden önceki hayatım; tıpkı bir yılanın değiştirip ardında bıraktığı kabuğundan ibaret, artık bana ait değilmiş gibi sanki. Senden sonraki hayatım ise, oluşmak için sabırla binlerce yıl beklemiş bir elmas gibi sapasağlam. Sen sabrın sonundaki selametsin, artık tek mümkünüm sensin.


"KAPLUMBAĞAYI BEKLEMEK adlı romanımdan bir kesit"

Karaya vurmuş bir gemi gibiyim. Bir yarım karada, diğer yarım ise denizde, tamda ortasındayım ikisinin. Fakat artık ne denize ait, ne de karaya, öylesine bir boşlukta, kurumaya yüz tutmuş, yapayalnız... Sen hiç umudunu kaybettin mi böylesine?