Noktası virgülü olmayan yalnızlıklar baktı gözlerine; git diyemedi...
Gecesi karanlık, gündüzü karanlık sözler dolandı etrafına; sus diyemedi.
Bir bakış attı, bilmediği tanımadığı yüzlere; anla diyemedi.
Noktası virgülü olmayan yalnızlıkları bu yüzden seçti mutluluk...
Ve sahipsiz bir çocuk gibi bırakıp gitti bizi uzaklara...
O yüzden belki de içimizin bu sınırsız acımaları...
Yalanmış bildiğimiz bütün gerçekler
her doğru bir düşmüş aslında
gözlerimi çevirdiğim her yüz, biraz yabancı
yabancı bildiğim her söz biraz doğruymuş meğer
Kafa yorduklarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!