Sabret ey gönül
Sen ne fırtınalar gördün
An geldi bulutlarla bir olup uçtun
An geldi dalga olup kayalarda parçalandın,
Yaprağın hükmü nedir rüzgara
Ve sen kopmuşsun dalından…
Sabret ey gönül
Su misali topraktan sevgiyi
Alıp yüreğine ulaştıran
Onca baharlar ardından
Sonbaharmı seni korkutan
Dalından koparıp aciz bırakan…
Sabret ey gönül
Deli taylara dar gelen ovalarda
Bırak, bırak artık dolanma
Gün doğmak için batar
battıysa battı
yeter, geceyle oyalanma…
sabret ey gönül
bir kuşun canını düşün
ve onun sevdasını sunaya
az da olsa canın
uç kanadın seni taşıdıkça
uç ey gönül, uç aysılaya…
Kayıt Tarihi : 4.3.2003 01:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!