Ayseren Şiiri - Mustafa Alpaydın

Teni ipek boyu selviye benzer
Takar takıştırır çarşıda gezer
O eski halinden kalmamış eser
Kırkına varmadan solmuş Ayseren

Kendisi sıradan bir insan değil
İlim, irfan küpü önünde eğil
Sosyal bilimleri okumuş tekmil
Pembe hayallerden bıkmış Ayseren

Etrafta güveni yoktur kimseye
Meyhaneye gelmiş kafa çekmeye
Biraz meraklıdır sohbet etmeye
Yalnız yaşamayı seçmiş Ayseren

Yanına yaklaştım dedim merhaba
Eski dosta bir yer var mı acaba
Muhabbetimiz renk katsın şaraba
"Buyur" dedi zaten dutmuş Ayseren

Sandalyeyi çekip hemen oturdum
Boşalmış bardağa şarap doldurdum
Bu ne efkâr dedim derdini sordum
Sevgi ekmiş çile biçmiş Ayseren

Gizemli bakışı benzer ceylana
Tatlı tebessümü can kattı cana
Hiç şansı olmamış aşklardan yana
Üç ay evli kalmış dulmuş Ayseren

Bir elim kazada ölmüş pederi
Sırtına yüklenmiş türlü dertleri
Canından bezdiği o günden beri
Dünyayı bir pula satmış Ayseren

İçtikçe açıldı depreşti derdi
Vakit biraz geçti söz sona erdi
Bir taksi çağırdı hesabı verdi
Zalim kaderine küsmüş Ayseren