Ayşenur ve İkbal Şiiri - Salih Küçük

Şehirler titrer, geceler derin ve sessiz, İstanbul’un kalbinde kaybolur hayaller. Hayatın kollarında bir sonbahar rüzgârı, yaşanmışlıkların derin izleriyle dolu.

Yüzünüzdeki gülümseme, bir yara gibi, Eski surların ardında kaybolmuş anılar. Gözlerimizde parlayan umut ışığı, yüreklerimizde sönmeyen bir ateşin alevi.

İstanbul’un sokakları yalnız ve sessiz, sonbaharın hüzün dolu rüzgârı, yüreklere dokunan. Ama biz buradayız, adınızı yaşatmanın yüküyle, karanlık günlerde, sizi anmanın gururuyla.

Her kelime sizin için düşer dizelerime, gözyaşlarıyla sulanır bu her yer. Unutulmaz asla isminiz, anılarınız, İstanbul, ebedi bir kucaklama, hatıralarınızla dolup taşar.

Her damla yağmurda yankılanır sesiniz, Hüzün ve özlem iç içe geçmiş hayallerle. Düşlerimizin bahçesinde yeşerir özlem, ruhunuza adanmış çiçekler açar baharın renginde.

Yüzünüzdeki gülüş, iz bırakan bir hatıra, Eski surlarda umutların kaybolduğu yer. Gözlerinizde bir umut, bir hayal bulunur, yüreklerimizde şimdi sönmeyen bir ateş var.

Zaman geçse de anılar silinmez, Her köşe başında, her sokakta adınız gizli. İstanbul’un göğsünde yankılanır isimleriniz, her köşede bir hikaye gibi kalır.

Yüzünüzdeki gülüş, acılarla doluydu, eski surlarda umutlar son bulmuştu. Gözlerinizde bir umut, bir hayal vardı, artık yüreklerimizde sönmeyen bir ateş.

İstanbul’un yüreğinde adınız asla unutulmayacak, her köşe başında adınız yankılanacak.