Hayat canımı çok sıkınca,
Bir şiir yazıyorum.
İnsanlara anlatamadığımı,
Sayfalara karalıyorum.
En azından sayfalar sır saklayabiliyorlar.
İnan bende çok istiyorum,
Gözlerinin içine bakıp
Seni sevdiğimi söylemeyi.
Ama olmuyor işte ,
Yapamıyorum.
Belki korkuyorum,belki cesaretimi kaybettim.
Yüzüne söylemek istiyorum.
Hatta belki bağırıyorum.
Uzun cümlelere gerek yok,
Tek kelime de kâfi.
Bazen bi cümle olmaya,
Bazen de kalp kırmaya.
Farklıydı sevgim,
Farklıydın sen.
Bakma boşuna sayfalara,
Kitaplarda yazmaz bu aşk,
Ben sevgimi kitaplara değil,
Kalbime yazdım,
Sendin beni yaşatan
Sensin bana beni anlatan
Bitmek bilmeyen bir yoldu
Beni sana ulaştıran
Saniyeler dakikayı
Bırakıp gidesi gelir insanın
Sevdiklerini bir kenara atıp
Gördüklerini ve duyduklarını unutup
Sadece çekip gitmek...
Gitmek kolay
Gözyaşlarıma hakim olamıyorum bazen,
Akıp gidiyorlar,nedenini soramıyorum.
Bazen kendime kızıyorum,
Ben mi mutlu olmayı beceremiyorum diye,
Fakat mutlu olmam için bir sebebim olmadığını farkediyorum.
Sonra oturup yeniden ağlıyorum,
Bir insan her gece ağlar mı?
Ben ağlıyorum,hemde seni düşünerek ağlıyorum.
Rüyalarıma giriyorsun bazen,
Kabusum oluyorsun.
Bazen seni kaybetme korkusuyla uyanıyorum,
Bazense mutluluktan tekrar hülyalara dalıyorum.
Öleceğiz bi gün biliyorsun değil mi ?
Belki bu gün belki de yarın.
Belki bir ay sonra belki bir saat sonra
Hatta dakikalar sonra belki de.
Ama bilmiyorsun
Belki bi araba gelip vuracak sürükleyip götürecek seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!