Âyşem Şiiri - Mehmet İslami

Her anınma gül cemalin bendedir
Ölüm bile artık bana vız gelir
Benim gönlüm ilelebet sendedir
Baktığında şu gönüle haz gelir

Yüreciğim Ayşem diyerek vurur
Deli gönül hayalinle avunur
Bakar iken gülüşünle mest olur
Dört mevsimde ilkbaharla yaz gelir

Gül yüzüne bakar, bakar ah derim
Sevda bilmez vefasıza vah derim
Sensiz ebediyyen hep derbederim
Gül beklerken tuzgölünden tuz gelir

Çok naz aşkın güllerini soldurur
Mecnûn gibi ıssız çöle kaldırır
Bu ayrılık ikimizi öldürür
Destan naat mükeddere az gelir

Tabib midir yaralara tuz basan?
İnsanmıdır sevdiceğini asan?
Eğer benim ciğerimde olmasan
Soludukça ciğerime köz gelir

İSLÂMİ’yim anutluğa devâ yok
Dîn yerinde gelen kine şifâ yok
Ayrılıkta ikimize cefâ çok
Gözlerime perde olan toz gelir