Ayşem Şiiri - Ali İhsan Ulusam

G ül gonca verdi tan ağartısında,jale de ki katreye nötr olmayayım diye,

A şk ile vereceksen bad-ı sabahla,mutedil olmasın ateşli bir buse yolla!

R ayihasını,aya’larıma bıraksın,afi’li esmerimden içimde bir od yaksın,

A ldım kabul ettim! Anka kuşumsun,hoş gamzelerinle gülüşünle iki gözümsün.

G onca gülümsün iremde bülbülümsün,seni kaybedemem sen bir ömürsün…

Ö zge malım,hilal kaşımsın kirpiğinden eşkını döktüren tamularda sürünsün;

Z er,çamurda dahi,bil ki pahadır,”Ali” bilir kuyumu ama us’u ömre zarardır

L akin suyun berraklığı aklar,kıymetli zer’i! Ortaya çıkan aşk ile ipeka dır

Ü zülür,yüzü yoktur,gönlü gözü toktur,işlediği cürmü çoktur! ..

M ali-hülya sardı seri elde olmadan; Devinim gerekli vade dolmadan

A y Hanım,anla leb’lerden dökülen nedamet hissimi,kalbimi al gönül kırmadan! ..

Y anıldım,hayale aldandım! Ahu gözlerini beyhude nazarsız bıraktım…

Ş imdi yadımda,ruhumda,bedenimdesin tüm ruhunla içimdesin…

E l alem kötü bilsin beni; gadan bana gelsin,sen yiğit kadınım “arlı zevcemsin”

M anzumelerin en güzeli,naatlar sana gelsin “SENİ ÇOK SEVİYORUM”

… söyleyemedim,içimdeki ukdemsin…! ! AYŞEM.