Ayşelerin Gözleri 2 Şiiri - Ahmet Yozgat

AYŞELERİN GÖZLERİ 2
1/:
Onlar ki ezeli bir aşk ve ışk ilinden alırlar ağıtlarını.
Obruklu yanaklarındaki gözyaşları doru kısrak kokulu,
Ve ömürleri Necefi çöl sarılığındadır,
Gülüşleriyse nisan turaçlarının uçuşu sanki.
Belki takvim aralarında unuttukları yağmur dolu yükleridir.
Belki de hatırlamak istemedikleri,
Kimyası Şattülarab’a dökülmüş flu sitemleri vardır
O çinko tabelalı karatren istasyonlarında…
İstedikleri bir son katarında Kurtalan’ın onların,
Bir diğer limanda istemedikleri...
***
Niye akar Ayşelerin gözünden o Kızılırmak?
Düşündünüz mü hiç acaba niye?
Hüznü kucaklayan uzak diyar beyleri,
“Oy broy oy...” diye diye...
***
Onlar ki,
Mecnuni ve kahırgam bir bölgeden alırlar ağıtlarını.
Saçlarına yağız ve ısırgan kokulu sevda örerler.
Bazen hicranın ebruli gayyasına dalar umarsız,
Arsız ve güneşi henüz doğmamış şafak vakti elleri.
2/:
Onlar ki kendilerini unuturlar oyalı yanıbaşlarında.
Gurbete gidenlere çığırırlar şarkılarının son ayağını.
Yaşamı setreden denkleri bağlı her zaman,
İbrişimden saçları ise dağınık dağ doruğu rüzgarlarında.
Bir yüzleri hamarat çimen yeşili resmederken apak tenlerine,
Öteki parmakları üç yanı denizlerle çevrili ve kızıl kınalı,
Feodal burçak tarlasında sosyoloji devşirmede.
Her daim istedikleri bir göçer yaylasında onların,
Ya her daim istemedikleri? ...
***
Niye akar Ayşelerin gözünden o Kızılırmak?
Düşündünüz mü hiç acaba niye? ...
Alazlı öfkeleri doğuran lanetli sarayların beyleri,
“Oy broy oy...” diye diye...
***
Onlar ki...
Kendilerini unuturlar simyalı hayallerin yanıbaşlarında.
Küskün kirpiklerine temmuz akşamları doru kırağı düşer.
Bazen benim de kısmetime doğranırlar apansız,
Henüz akşamüstüsü batmamış o lacivert elleri.
Niye akar Ayşelerin gözünden o Kızılırmak?
Hiç düşündünüz mü acaba niye? ...
3/:
Onlar ki süt katışık göllerinde çimerler ikindilerin.
Diz çöküp eski zaman şiirleri dinlerler en aruz jargonuyla.
Ne sağırdır kulakları Arguvan türkülerine vesevdaya karşı,
Ne de çocuk doğururlar Sezeryan ile eloğlu için.
Hiçin hep olduğu bir ütopya resmederler coğrafyalarına,
Teker teker dizerler uzun ve ince parmaklarına,
Hüzne bulanmış sevinçlerini ayazlı ve granit koridorlarda.
Ancak alacakaranlık odaları iç içe açılır mor dünyalarının.
İstedikleri uzak bir varoşta lorke başındadır onların.
Bir başka kenar semtinde ise istemedikleri.
**
Niye akar Ayşelerin gözünden o Kızılırmak?
Hiç düşündünüz mü acaba niye? ...
Saklı melodileri isyan ile haykıran şarkıların beyleri,
“Oy broy oy...” diye diye...
***
Onlar ki...
Süt ve günışığı katışık göllerinde çimerler ebabil vilayetlerinin.
Depremlerle sarsılır şakakları takvimin bir yerinde,
Zemheride ateş keser aşka teşne elleri,
Kimileri biner yüreğine son atlının artakalan seferinde,
Bir bahri umman korsanından vurgun yer kimileri.
4/:
Onlar ki...
“Onlar ki” diye şiir yazar birileri gıyaben şiir bağdaşlarında.
Oysa onlar ki oturup lahuti türküler yaktırırlar kendilerine temmuzda.
Ah! Ne delidolu kehkeşanlara uzanır çıplak hayalleri bilseniz,
Deniz gibi düşleri sayısız tonlar içerir aralığında arsız ömrün.
Çırpıp simurg kanatlarının son ışıklarını güz aylarında,
Bulutların salkımsaçaklarına konarlar yüreklerine binip,
Şiir söyler gibi söyleşirler yalnız ve sakin çoban yıldızlarıyla.
En çok istedikleri bu ucundadır lacivert göğün,
Filan yıldızda tiran olmuş derler istemedikleri...
***
Niye akar Ayşelerin gözünden o Kızılırmak?
Hiç düşündünüz mü acaba niye? ...
Kopuk sevdalar iline kırık ışıklar yayan güneşlerin beyleri...
“Oy broy oy...” diye diye...
***
Onlar ki...
Binboğa koyaklarına oturup alazlı türkülere yakarlar kendilerini.
Kabaralı topuk altlarına karanlığı ve kuraklığı doğrarlar.
Yarınki yıldızlardan sihirli şarkılar derer ta bu günden elleri,
Ne kendileri aranırlar aşk ve ışk diyarında kısmetlerini,
Ne de bizleri azat ederler zemheri şiirlerinden....
***
Niye akar o Kızılırmak Ayşelerin gözünden?
Hiç düşündünüz mü acaba niye? ...
İki gül ortasında boy atan karaçalılar vilayetinin anlı şanlı beyleri...
“Oy broy oy.” diye diye bu şiirlerde sürgünde...
“Oy broy oy! ...”