Tut elimi bırakma sakın
Bak gözlerime ayırma sakın
Dinle yüreğimdeki sesi
Senin için atıp atıp serzelenişini
Bilmezdim daha önceleri değerini
Sadece geçirilmesi mecburi
Kopkoyu bir gökyüzü
Zindan kara geceler
Huzursuzluk,mutsuzluk birikir
Kabuslar birer birer dizilir
Uyuyamazsın gözlerin kançanağıdır
Aklından binbir türlü şeyler geçer
Özlüyorum seni
Masum bakışlarında kaybediyorum beni
Haykırmak istiyorum sevgimi
Bağırıyorum arkandan
Evet evet... bende diyorum
Bir şirin kız yaşar İstanbul da
Millet yolda gezer, o çatılarda
İki deli bir gün aynı ormanda
Denk gelirsek hiç şaşırma Şirine…
Sabah tereyağı bala katarsın
Zordu bitti
Bir kelimede yitti
Asıl olandı sevgi
Şimdi kork benden
Bir düş belirir zihnim de
Sislidir kelimelerim
İçimde bir acı
Gitme SEHER YELİM
Karlar yağar gecelerime
Bir anne ah eder
Şehit yavrusunu düş eder
Belki gönlünü kül eder
Bu sabahsız gecelerde
aysel hanım insanın özet bir tarifidir şiiriniz
en tüm insanların tek ortak noktası insan olmaktır
herşey bundan sonra başlar